Reizen en eten zijn op zichzelf al top, maar nog liever combineer ik die twee. Hotelontbijtjes, uiteten gaan, naar lokale supermarkten, snacks bij straatstalletjes proberen, ik doe niks liever. Afgelopen zomer was ik voor het eerst in de Filipijnen en ik had niet echt een idee wat je daar kunt eten (behalve van die eendenembryo’s, omg). Gelukkig was mijn Filipijnse vriend Hub voor twee dagen mijn tour, eh, foodguide.
Nu vond ik Manilla zelf niet echt een geweldige stad -sorry Hub- maar het eten was fantastisch. Mocht je naar Manilla gaan, dan heb ik hierbij een he-le-boel eettips voor je. Plus een paar leuke plekken om te bezoeken tussen het eten door.
De Filipijnse eetervaring begon voor mij bij de Jollibee in de Mall of Asia. Ik voelde me nog een beetje duf na een lange nachtvlucht en een flinke jetlag, maar de gefrituurde kip met rijst en een tonijnpasteitje maakten dat weer aardig goed.
Jollibee is de lokale fastfoodketen met kip, patat, hamburgers, spaghetti en rijst. Voor een goed beeld van Jollibee kijk dan even deze video van Anthony Bourdain die daar eet. Er zijn meer dan 500 Jollibee’s in de Filipijnen, niet te missen dus.
Daarna liepen we rond in de Mall of Asia, een groot winkelcentrum met winkels van bekende merken, maar ook lokale winkeltjes, kermisattracties, restaurants, een grote supermarkt en meerdere bioscopen. Het is een beetje een vreemde mall qua opzet, maar misschien komt dat omdat ik vlak daarvoor in Dubai was en de malls daar extreem modern, schoon en airconditioned zijn.
Die avond aten we nogmaals in de Mall of Asia, eerst een voorgerecht (Filipijnse stijl geroosterd varken) bij Zubuchon en daarna bij het hippere Manam. Die laatste was mijn favoriet, ik zou daar gelijk weer naartoe gaan.
Bij Manam aten we meerdere typische Filipijnse gerechten, waaronder sisig (fijngesneden stukjes varken met kruiden en kalamansi) laing (kruidige tarobladeren met kokosmelk) en chicken adobo (gestoofde kip), allemaal erg lekker. Ook hadden we twee toetjes met paarse yam, een shake en een ijsje genaamd halo-halo. Dit is een typisch Filipijns toetje wat ‘mix-mix’ betekent. Dat is dan ook wat je moet doen: alle ingrediënten (waaronder gecondenseerde melk, vruchtjes, tapiocaballetjes, schaafijs, zoete bonen) heel goed doorroeren en oplepelen. Apart, maar lekker.
De volgende dag dronk ik met mijn vriend Peter eerst koffie bij het hipsterzaakje Yardstick Coffee dichtbij ons hotel in de wijk Makati. Deze wijk is sowieso een aanrader om in te verblijven, in Makati vind je veel leuke restaurants, parkjes en een paar kleine malls.
Daarna ging ik met Hub naar het National Museum of the Philippines en liepen we langs het nationale monument in Rizal Park. Hier wordt José Rizal herdacht, de nationale held van de Filipijnen die hielp bij de onafhankelijkheid van de Filipijnen van Spanje.
Daarna begon het heel hard te regenen, overstroomde de straten (is heel normaal blijkbaar) en gingen we eten bij Sinangag Express om de hoek van ons hotel in een vage mall, genaamd Makati Cinema Square. Sinangag is Tagalog (een taal die veel in de Filipijnen wordt gesproken) voor ‘gebakken rijst’. Dus dat aten we, samen met stukjes rundvlees, varken en ei. Vegetarisch is niet echt een optie helaas.
Aangezien de jetlag nog aardig aanwezig was, deden we daarna een dutje. ’s Avonds was er een festival in de stad, het Fête de la Musique, georganiseerd door de Franse ambassade. Dit is ieder jaar in juni een groot feest, waarbij op diverse locaties in de stad muziekpodia en activiteiten zijn. We kregen zelfs nog gratis bier als we de app van het festival downloadde, dus dat deden we maar braaf.
De volgende dag startten we de dag opnieuw met koffie bij een hipsterzaakje, deze keer was dat bij The Curator Coffee and Cocktails in onze wijk Makati. Even geen Filipijnse maaltijd, maar een goede cappuccino en french toast. We mochten niet te zwaar ontbijten, want Hub zou ons daarna brengen naar zijn favoriete restaurant.
Dat was Suzhou Dimsum in de wijk Malate. Het was een onopvallend restaurant waar ik zelf nooit heen zou zijn gegaan. Maar ik at daar wel echt de állerlekkerste xiaolongbao ooit. Het water loopt me gelijk weer in de mond als ik dit opschrijf.
Xiaolongbao zijn soepdumplings, wat inhoudt dat er iets van vlees of vis en bouillon ín de dumplings zitten. Je verbrand er je tong aan, maar het is echt enorm lekker. Verder at ik er ook nog een Chinese noedelsoep waarvan ik de naam ben vergeten, ook heel lekker.
De rest van de dag was het tijd voor sightseeing, aangezien het niet regende. Eerst gingen we naar Intramuros, het oude koloniale centrum van Manilla. Deze ommuurde stad zijn de overblijfselen van de Spaanse koloniale tijd. Na een tijdje rondwandelen reden we door naar de wijk Binondo. In dit district wonen al sinds de zestiende eeuw Chinese Filipino’s en is daarmee de oudste Chinatown ter wereld.
We gingen daar weer wat eten, bij Wai Ying. Hier aten we dimsum, Chinese hapjes dus. We aten onder andere gefrituurde balletjes, gestoomde broodjes en nog meer dumplings.
’s Avonds gingen we weer terug naar de Mall of Asia om naar de bioscoop te gaan. Groot voordeel is dat vrijwel iedereen Engels spreekt in de Filipijnen en ook de films in het Engels zijn. We gingen voor zo’n 6 euro naar de laatste Jurrasic World. Voor zo’n prijs zou ik zeker vaker naar de bios gaan.
Als afsluiter aten we halo-halo bij Razon’s. Dit was weer een andere soort halo-halo, want de ingrediënten staan niet vast. Niet met paarse yam, maar met een groot stuk leche flan (Filipijnse crème caramel) bovenop en gecondenseerde melk.
De dag erna vertrokken Peter en ik naar Palawan, een tropisch paradijsje om te snorkelen, zwemmen en relaxen. Echt fantastisch daar, ondanks een paar dagen regen. Na een week kwamen weer terug in Manilla, om de dag erop door te vliegen naar Japan. We hadden dus nog een middag en avond om door te brengen.
In andere woorden, we zetten de foodtour nog héél eventjes door.
We sliepen in hetzelfde hotel (of eigenlijk appartementencomplex) in Makati en aten onze lunch bij Aida’s Chicken in die gekke mall Makati Cinema Square waar we eerder waren geweest.
Dit is eigenlijk een verouderd winkelcentrum wat nog steeds in gebruik is en nieuwe lokale winkeltjes in zijn gekomen. Als je je ogen wilt uitkijken, loop dan daar vooral even rond. Zo is er bijvoorbeeld een schietbaan met echte geweren, een boogschietbaan, winkels waar je geweren kunt kopen, een hal waar je bingo kunt spelen en een bowlingbaan.
Omdat we verder niet echt plannen hadden, besloten we om te gaan bowlen. Blijkbaar is dat echt een volkssport, het was er ontzettend druk. Na twee potjes aten we ’s avonds bij het hipsterrestaurant Locavore. Dit is eigenlijk Filipijns streetfood, maar dan hip. Vooral de Filipijnse versie van cheviche, kinilaw, was echt heel erg lekker. Dit is rauwe vis gegaard in citrus, kokosmelk en kruiden. En om het af te leren deelden we nog een halo-halo.
Hubs notitieboekje met de eetplanning
De volgende dag vlogen we naar Tokyo. Maar als afsluiter at ik met Hub nog één keer xiaolongbao bij Suzhou Dimsum. Met een verbrande tong en volle buik vertrokken we naar Japan, waar het volgende eetavontuur op ons wachtte.
Nog wat praktische tips
Ik had de luxe om een gratis chauffeur te hebben die mij door Manilla reed, want het openbaar vervoer schijnt nogal knudde te zijn. Sowieso is het verkeer in Manilla extreem druk en slecht gestructureerd, wij deden soms wel een uur over een stukje van 10 kilometer. Er zijn wel taxi’s, van die kekke gekleurde busjes en tuktuks, maar houdt rekening met de slechte infrastructuur van de stad qua reistijd.
Wij waren er twee hele dagen en dat is voldoende. Soms adviseren mensen om Manilla helemaal over te slaan, maar dat is ook wel jammer. Het koloniale centrum, de restaurantjes en de sfeer zijn reden genoeg om er een nachtje of twee te blijven.
Wij verbleven in het appartementencomplex The Beacon Makati waar appartementen worden verhuurd voor iets van 30 euro per nacht. De kwaliteit verschilt een beetje per appartement, maar via Booking.com vind je genoeg reviews. Deze locatie is in ieder geval erg fijn. Het is mooi centraal, veel leuke restaurants zijn op loopafstand en de sfeer is prettig en veilig.
Voor het eten zou ik absoluut teruggaan naar Manilla, dat had ik van te voren niet gedacht. Al ga ik die eendenembryo’s (balut) echt niet proberen.
Op deze kaart vind je een volledig overzicht van alle plekken die ik in dit artikel heb besproken.
Ben jij weleens in Manilla geweest? Deel je tips hieronder!