Toen ik bij De Groene Meisjes las over het opschrijven van dingen die je uit deze tijd hoopt mee te nemen, dacht ik gelijk: dat is een fijne oefening. Ondanks dat het een lastige periode is, merk ik bij mezelf ook positieve veranderingen en inzichten. De kans is groot dat ik het anders weer vergeet, terwijl het juist zo waardevol is. Daarom heb ik mijn lessen hier opgeschreven, wellicht zet dit jou ook aan het denken.
Dankbaarheid
Het meest overheersend voor mij is het gevoel van dankbaarheid. Dit klinkt zo lekker cliché, maar het is echt zo. Ik voel me heel dankbaar voor wat ik allemaal heb en realiseer me meer dan ooit dat dit niet vanzelfsprekend is. Een ruim huis met balkon, een sterk immuunsysteem, een fijne relatie, een gevulde spaarpot, gezonde familie en vrienden en bovendien: wonen in Nederland.
Een Filipijnse vriend van mij zou in april een reis door Europa maken. We zouden samen Praag en Boedapest bezoeken en hij wilde dolgraag naar Nederland komen. Het ging uiteraard niet door. Nu is dat voor mij heel jammer, maar ik zat comfortabel thuis met onze ‘intelligente lockdown’.
Zijn verhalen over het Filipijnse corona-beleid schokten mij enorm. Niet alleen vanwege het virus is het daar soms levensgevaarlijk om de straat op te gaan. Er worden mensen doodgeschoten die zich niet aan de regels houden, de elite houdt vooral zichzelf veilig en de grootste televisieomroep werd plotseling afgesloten. Daar gaat het allemaal een stuk minder zachtaardig dan hier. Als ik dan aan hem vertel dat ik als zzp’er een tijdelijke uitkering kan krijgen en dat de lockdown hier niet zo heel streng is, verzucht hij dat hij alleen maar kan dromen over zo’n overheid.
Natuurlijk gaan er in Nederland ook dingen mis. En je mag je uiteraard rot voelen, ondanks de dingen die je hebt. Ik baal zelf ook regelmatig van de onzekerheid, verloren inkomsten, het eindeloze thuiszitten, gemis van vrienden en vakanties die niet doorgaan. Maar ik probeer mezelf te herinneren aan mijn goede positie en dat zet het wel in perspectief. Daarover zo meer.
Thuis
Normaalgesproken pak ik een paar keer per week de trein voor afspraken, nu zit ik al bijna drie maanden thuis. We hebben geen auto en ik wil niet zomaar de trein nemen. Dat betekent dus dat ik niet veel verder dan 10 kilometer van mijn huis kom, lopend en op de fiets.
Ik had verwacht dat ik onrustig zou worden, maar dat valt me reuze mee. Ik woon in het centrum van Amersfoort en vind het hier heerlijk. Er zijn een aantal leuke koffiezaakjes in de buurt waar ik regelmatig koffie to-go haal, er is veel groen in de binnenstad en in tien minuten fietsen ben ik in het bos of op de heide. Samen met mijn vriend Peter ga ik daar graag wandelen of hardlopen, wat tegenwoordig echt als een uitje voelt.
Als introvert persoon vind ik die rust heerlijk en wil dat hierna blijven vasthouden. Natuurlijk heb ik ook zin om mijn vrienden en familie weer te zien, maar ik wil kritischer zijn in afspraken. Meer thuiszijn is nooit een prioriteit geweest, maar nu ik weet hoe fijn ik het vind, gaat het zeker meer prioriteit krijgen.
Werk
Dit is voor mij een lastiger punt, ik heb veel geworsteld met mijn bestaan als zzp’er. Ik heb ingezien dat een groot deel van mijn identiteit mijn werk is, en dan vooral hoe succesvol ik ben. Wie ben ik nog als ik geen (zicht op) opdrachten heb?
Ik ben nu bijna vier jaar zzp’er en wil niet anders. De vrijheid en flexibiliteit vind ik heerlijk. Vorig jaar besloot ik om mijn online marketing opdrachten af te bouwen, omdat ik daar steeds minder plezier aan beleefde. Ik zat zoveel achter de computer en wilde juist meer offline gaan doen. Af en toe was ik al spreker of gespreksleider bij evenementen en dat vond ik erg leuk om te doen. Ik besloot om me daar op te gaan richten, naast mijn blog en podcast. Ik deed een cursus om goed te leren presenteren, ben zoveel mogelijk ervaring gaan opdoen en was druk met het uitbouwen van mijn netwerk.
Mijn doel voor 2020 was dan ook om volledig te kunnen leven van mijn werk als moderator en spreker, plus mijn blog en podcast. Voor dit voorjaar had ik al een paar leuke opdrachten staan, maar die werden allemaal geannuleerd. Omdat ik nog in de groeifase zit, maakte dit mij gelijk enorm onzeker. Ga ik ooit nog gevraagd worden? Is mijn werk wel zinvol? Wat moet ik nu doen om geld te verdienen? Moet ik gaan solliciteren?
Samen met Peter, ook zzp’er, heb ik onze financiën eerst goed in kaart gebracht. We redden het gelukkig wel een tijdje met ons spaargeld en de hulp van de gemeente, dat geeft rust. Ik kan rustig nadenken over mijn onderneming en strategie. Gelukkig kreeg ik ook al snel nieuwe ideeën, die ik gelijk ben gaan uitvoeren. Ik schreef in april een e-book over acne, heb mijn website een complete make-over gegeven, ben online events gaan hosten en heb nu veel tijd om meer te gaan schrijven.
Ik ben nog steeds wel onzeker over de toekomst, zoals iedereen. Het is afwachten of ik weer kan presenteren bij evenementen in de toekomst. Maar ik vind het wel heel leerzaam om tegen mijn negatieve overtuigingen aan te lopen, goed na te denken over de toekomst van mijn bedrijf en welke oplossingen er wél zijn.
Bewustzijn
Deze pandemie laat wat mij betreft duidelijk zien dat we niet terug moeten willen naar het ‘oude normaal’ met alle vervuiling, overconsumptie en ongelijkheid. Door mijn goede positie (zie dankbaarheid), heb ik ingezien dat ik meer voor mijn idealen wil gaan staan. Dus hup, uit die comfort zone.
Ik heb de laatste maanden bijvoorbeeld geen nieuwe kleding of andere leuke spullen gekocht, omdat ik het niet nodig heb. Ik probeerde daar al wel op te letten, maar vaak genoeg kocht ik toch iets nieuws voor de leuk. Ik wil hier principiëler in worden en me nog veel meer richten op tweedehands, hergebruik en duurzame alternatieven.
Hetzelfde geldt voor voeding. Ik heb besloten om geen vlees meer te eten. Ik eet het al nauwelijks, maar soms heb ik er toch zin in. Maar waarom eigenlijk? Het dierenleed in de bioindustrie vind ik heftig en klimaatverandering heeft grote urgentie, maar dat negeer ik soms allemaal even voor het gemak. Jep, ik heb ook last van cognitieve dissonantie. Maar ik heb het geld, de tijd en energie om vegetarisch (en grotendeels plantaardig) te eten, dus dat wil ik nu echt gaan doen.
Ik zal het niet gelijk perfect doen. Dat hoeft ook niet. Maar waar het kan, wil ik meer voor mijn idealen gaan staan. Dat is niet altijd de makkelijkste route, maar het is nodig. Ook in mijn artikelen zul je dat misschien gaan merken. Ik wil me meer uitspreken en de lastige thema’s niet uit de weg gaan. Dat voelt eng en kwetsbaar, maar ik ben er klaar voor. Dat heeft deze periode me wel geleerd.