De zin en onzin van cheatday

Toegegeven, één van mijn redenen om het slow-carb dieet (à la Tim Ferriss) te proberen was het vooruitzicht van de wekelijkse cheatday. Wie wil nou niet afvallen en tegelijkertijd jezelf één keer in de week helemaal volvreten aan chips, chocola en patat? Ik offer mezelf wel op om dat te proberen.

Hoe werkt het?

Zo’n cheatday (bingeday, ‘Dieters Gone Wild Day’, of hoe je het ook wilt noemen) klinkt te mooi om waar te zijn, maar volgens Tim Ferriss is dat niet zo. Cheatday is er voor een reden. Enerzijds helpt deze dag om het de andere zes dagen makkelijker vol te houden. Als je ergens zin in krijgt, weet je dat je dit kunt eten op cheatday. Desnoods maak je een lijstje waar je alle dingen op zet waar je zin in krijgt door de week heen.

Mijn lijstje na de eerste week? Chocolade pepernoten, croissants, chips en pizza. Het is geen verrassing dat het de bedoeling is dat je zoveel troep eet, dat je er de rest van de week geen zin meer in hebt.

Het is volgens Tim bovendien zinvol om af en toe veel meer calorieën te eten dan normaal. Tijdens de week kom je in een tekort. Maar als je dit te lang doorzet, gaat je lichaam in de spaarstand. De cheatday zorgt ervoor dat je metabolisme niet gaat vertragen en dat je blijft afvallen.

Of toch niet?

Het belangrijkste tegenargument is dat een cheatday niet werkt als het netto aantal calorieën van de hele week gelijk of hoger is dan je verbrandt. Dan val je alsnog niet af. Als je doordeweeks in een tekort zit van 300 calorieën per dag, maar tijdens cheatday 6.992 kcal eet (bijvoorbeeld door een hele Milka Oreo Kinder Bueno Nutella Cheesecake in je eentje op te eten), dan doe je alle moeite voor niks.

Daar is Tim Ferriss het overigens niet mee eens. Een caloriepiek veroorzaakt hormonale veranderingen die de vetverbranding juist stimuleren, waaronder een betere conversie van het T4 schildklier hormoon naar het actieve T3. Ook verbetert het de leptine-gevoeligheid, waardoor je sneller een verzadigd gevoel hebt. Dit is handig voor de rest van de week, zodat je dan niet teveel gaat snoepen. Hmm ok.

Mijn ervaring met cheatday

Cheatday is voor mij een geschenk en een vloek tegelijk. Natuurlijk is het leuk om jezelf alles te gunnen op zo’n dag. Niks is te gek. Doordeweeks denk ik al na over wat ik allemaal ga eten op cheatday. Ik zit me dan al te verheugen op de zoete, zoute en vette zooi.

Normaal eet ik nooit zo extreem. Omdat het nu ‘mag’, wil ik opeens dingen die ik normaal bijna nooit eet. Ik snoep normaal gezien ook regelmatig, maar dat is kleine hoeveelheden. Soms is dat vaker (verjaardagen, etentjes, vakantie) en soms is dat een tijdje vrijwel niet. Als een collega trakteert op het werk, eet ik de dag erna weer wat minder. Dit gaat gewoon op gevoel.

Nu is het wekelijks en veel. Ik kan er natuurlijk voor kiezen om op die dag te ‘cheaten’ met pure chocola, maar dat is niet echt het idee van een cheatday. De dag erna voel ik wel een lichte suikerdip, maar ik kom makkelijk weer in het slow-carb regime van veel eiwitten en weinig koolhydraten.

Een ander belangrijk punt is dat de cheatday alleen het gewenste effect heeft als je de rest van de week strikt eet. Als je de andere dagen ook teveel snoept, zul je niet echt veel afvallen.

Cheatday is een rationeel en simpel concept. Het is daarom vooral heel handig voor mensen die niet willen nadenken over wat wel en niet mag. Ook als je moeite hebt met maat houden, is het heel praktisch om één dag in de week aan te wijzen als cheatday. De rest van de week mag het gewoon niet, punt.

Meer weten over het slow-carb dieet en cheatdays? Lees dan het boek The 4-Hour Body van Tim Ferriss.

Wat vind jij van cheatdays? Doe jij het zelf ook wel eens?